چاق

درصد قابل توجهی از آدم های ثروتمند، در خانواده‌های ثروتمند بزرگ شدن. یه عده‌ی خیلی کمی هستن که از صفر شروع میکنن و به ثروت بزرگ میرسن. و میدونی این عده ی محدود هیچوقت نمیتونن لذتی که اون درصد بزرگ از پول میبرن رو تجربه کنن. چون فقر در ذاتشون نهادینه شده.

من چاق بودم. الان لاغرم. اما هنوز احساس میکنم چاقم. هنوز وقتی دخترای لاغر رو میبینم حسادت میکنم! یه لحظه به خودم میام... آها اصلا هیکل خودم بهتر از ایناست! ولی چاق بودن در ذات من نهادینه شده انگار.

بحث اینه اصلا داشتن هیکل خوب چه اهمیتی داره. قدیم میگفتن دختر باید تو پر باشه؟ چرا این جامعه داره مارو اینجوری کنترل میکنه. چرا اجازه میدیم. چرا انقدر خریم؟