ته شب

اثر ملاتونین روی مغزم... همه چیز داره تیره میشه. همه چیز یه حالت ترسناک به خودش میگیره. ترس دیدن کابوس من رو محاصره میکنه. گم شدن توی زمان.

بعد بیست و چند سال تازه دارم یاد میگیرم آهسته و پیوسته یعنی چی‌‌. عادت زوری به دست نمیاد. چند وقت پیش تو ویدیو کال از اون سر دنیا یه حرف قشنگ زد. گفت اگه از کاری متنفری مطمین باش بهش عادت نمیکنی. آدم به درد عادت نمیکنه. جمله اش که تموم شد تماس قطع شد. دیدم اشتباه میکردم که فکر میکردم میشه به زجر عادت کرد. سعی کردم یه جوری کار کنم که بهم فشار نیاد. که از کار متنفر نشم. انقدر خسته نشم که واسه هر روز کار دو روز استراحت بخوام. بهینگی رو در تراکم نبین. خیلی وقتا حجم اهمیت داره. کمیت کیفیت میاره‌. چه جمله آشنایی..‌‌‌. "کمیت، کیفیت میاره"

اثر ملاتونین... دیگه نمیتونم به نور صفحه گوشی نگاه کنم...