که تو از جنس خاکی؛ ولی اون از جنس بهشته.

فقط زمانی چیزی رو با تمام وجود دوست داری و قدرش میدونی که قرار باشه یه روزی از دستش بدی و این از دست دادن رو با تمام وجود لمث کنی. قبل از اینکه اتفاق بیفته.

تا دوران راهنماییم اغراق آمیز به مادرم وابسته بودم. انقدر که غیر ممکن بود بره سرکار و من از دلتنگیش گریه نکنم. وابستگیم به مادرم از بین رفت. اما این ویژگی شخصیتی رو با خودم حمل کردم و بعد ها روی یکی دیگه پیاده اش کردم. و بعد اسمش رو میذارم عشق؟ من فقط زیادی در مقابل آدم هایی که دوست دارم ضعیف میشم. این عشق نیست. این منم.

اما هیچکس نباید بفهمه که من انقدر ضعیفم.